Nieuwjaarsbrief Marc Rommelaere, Proost Voetbal WVL

Onderstaand vinden jullie de nieuwjaarsbrief die we binnen gekregen hebben van Diaken
Marc Rommelaere, Proost van het West – Vlaamse voetbal.

Ik droomde ervan om even een Nieuwjaarsbrief te kunnen schrijven met een positieve- noot en berichtgeving.
Liefste voetballiefhebbers,
Eens had ik een droom dat we met zijn allen weer zomaar naar het voetbal konden gaan: geen waterkanonnen, geen politie, geen stewards, geen helikopter, geen aparte boxen voor thuispubliek en bezoekers, geen extravagante taal. Zo met zijn allen losjes de straat op en het stadion binnen.
Allemaal mensen met lachende gezichten, frieten etend met mayonaise en hotdogs , heel ontspannend voortstappend, momenten van ontmoetingen ook met mekaar, momenten om wat stress en stoom van de voorbije dagen af te laten. Of het nu in de sneeuw is of op een zonnige zondagnamiddag, neen, het weer heeft geen impact op mijn gemoed. We gaan ons amuseren, echt genieten, het doet ons zo een deugd!
Voetbal op zich is toch een mooie sport, zo vele mensen erbij betrokken, wat wil je nog meer?
Mensen hebben ook nood aan andere dingen dan werk en gezin. Je kunt er zelf als hele gezin naar toe trekken. Prijzen worden aangepast aan de economisch slechte tijd, iedereen moet wat inleveren, ook de club’s, ook de spelers. Je moet nu ook niet overdrijven om te denken dat spelers een inkomen van onder de armoedegrens zullen ontvangen, helemaal niet, voor het avondmaal
kunnen ze nog meerdere spijzen op tafel brengen. En warempel de meest eenvoudige wagens zie je verschijnen, gedaan met de luxe en de extra in het oog springende sportieve wagen. Wat nooit mogelijk leek is mogelijk geworden: spelers komen na de wedstrijd samen met de supporters een pint drinken, tateren wat aan de toog en ze vinden het zelfs heel leuk. Gedaan met de danstempels en bars, gedaan met dat extravagante leven, neen op tijd en stond met moeder de vrouw thuis en vroeger in bed. Eigen zelfdiscipline dat wllen ze, met al die directeuren en psychologen, je wordt er niet bijster veel wijzer van.
Spelers die cursussen volgen, dat werpt zijn vruchten af. Het was een hele dikke, dikke cursus, nascholing zoals men dat zo mooi benoemt. Een cursus die uit verschillende hoofdstukken bestaat:
wellevendheid, respect, nederigheid, eenvoud, inzet, doorzettingsvermogen, sociaal engagement……………voor velen toch moeilijke materie maar het werd heel degelijk gebracht met casussen en rollenspelen door een Professor waarvan ik de naam niet meer ken. Spelers evalueerden de cursus nadien met een hoge score. Zelfs hadden ze nog nooit zo ’n hoge score gekregen. Het is ook eens iets anders dan alleen maar tegen een balletje trappen. Kwaliteit van leven daarover gaat het toch!
Opvallend is wel dat heel wat spelers niet meer zitten te zeuren over wedden en bekersupplementen. Op den duur steekt dat ook tegen altijd maar met dat geld bezig zijn. Geef ons dan maar een kerstfeestje met kerstcadeautjes, laat onze kindjes maar met andere kindjes
samenkomen daar gaan ze nog zoveel plezier aan beleven.
En wat dan gezegd van trainers en afgevaardigden: ze zijn zo lief en opbouwend voor hun spelers en tegenspelers. Gedaan met negativiteit , gedaan met anti-voetbal, er moeten doelpunten gemaakt worden! Supporters moeten zich amuseren, fair-play dragen wij hoog in het vaandel, trouwens we hebben voor onze kleinere voetballertjes toch een voorbeeldfunctie. Ook gedaan met onze vernietigende taal en gebaren aan het adres van de man in het zwart. Weet je, onlangs heb ik dit even zelf gedaan maar moeilijk jong, moeilijk om alles te kunnen zien laat staan om dit goed te kunnen beoordelen. Voortaan zal ik het wel anders aanpakken: respect in mijn cursus zal ik omzetten in respect op het terrein. Waarom krijgt die man in het zwart het toch altijd te verduren?
Ik krijg er stilaan medelijden mee, één tegen allen, één maar met twee ogen die het allemaal moet zien. Weet je, als kapitein van mijn ploeg zal ik wel eens een woordje uitleg vragen aan die arbiter.
En als dat heel beleefd is waarom zou dat dan niet mogen; mensen spreken toch mensen! Oké, het spreekt voor zich dat ik niet met alle beslissingen moet akkoord zijn, maar gedaan met protesteren, gedaan met dreigen, gedaan met geweld. Dat brengt toch niets op! Zou het stilaan niet het moment worden om een strafcommissie af te schaffen. Einde van de strafcommissie maar
wel de oprichting van een nieuwe commissie. Deze nieuwe commissie zal het mooie en het sportieve, zal de fair-play en het positieve in het voetbal bonussen toekennen. Drie van die bonnetjes geven recht op een fles kwaliteitsvolle shampoo, jeugdvoetballertjes zullen bij vijf bonnetjes recht hebben op een bon bij de Fun. Trainers zullen hun bonnetjes kunnen omruilen voor het aanschaffen van nieuwe voetbalschoenen. Iedereen is tevreden want er waait een nieuwe wind. Gedaan met straffen, heerlijk om ook als commissie zo te kunnen samenkomen.
Op geregelde tijdstippen gaan we met zijn allen rond de tafel zitten; en zijn er problemen dan gaan we ze uitpraten; gedaan met elkeen die in zijn eigen coconnetje zit, hoge muren worden gesloopt, er moet gepraat worden, toch wel de beste manier om mekaar beter te verstaan. Al dat ruziën en touwtrekken , de eerste en de sterkste zijn, daarover gaat het toch niet. Iedereen van hoog tot lager wordt gewaardeerd, geapprecieerd, bemoedigd want elkeen heeft toch elkeen nodig. Of je nu zwart of blank ben, of je nu begaafd of minder begaafd ben, of je nu in I°Nationale of bij de pre- miniemen speelt het gaat om een ronde bal die je probeert te betasten, te beroeren, te bespelen en datzelfde balletje moet in die netten terecht komen.
Zie ze daar, onze allerkleinsten met een trui van Messi aan, kousjes en een broek waarbij je nog nauwelijks de beentjes ziet; maar genieten doen ze! Bij een doelpunt waarbij sommigen eens niet wisten dat het een doelpunt was rollen ze zich in een plas water. Dat is het, leuk toch, en straks hebben we mijn mama en de wasmachine om alles terug kant en klaar te krijgen. Waarom staan
mijn vader en moeder daar langs de lijn zo te brullen? “Ik doe toch mijn best en weet je, ik doe het gewoon voor mijn plezier pa en ma. Maak je toch niet zo druk!”
Gedaan met vechten, gedaan met awoe geroep, gedaan met die vuile zwarten te roepen, gedaan met slaan en schoppen, gooien en smijten, van nu af aan zal het voetbal clean zijn. Ook de scheidsrechters en hun assistenten zullen hun volle verstand gebruiken, wees gerust, ze gaan proberen, ‘k zeg wel proberen om zo weinig mogelijk fouten te maken. Voor dit alles worden ze geschoold, bijgeschoold, naar Brussel en naar Leuven gestuurd, leren zullen ze ! Na de wedstrijd zullen ze zonder al te veel risico’s een pint drinken, een beetje over dit en een beetje over dat tateren, een prachtige zondag gehad, tevreden huiswaarts kerend.
Zo, met zijn allen samen, voetbal is toch een feest werd en wordt gezegd. Als iedereen nu eens zijn eigen steentje daartoe zou bijdragen dan zouden er wellicht velen gelukkig zijn, iedereen zou er beter van worden en uiteindelijk daar komt het op neer.
Dit is dan ook mijn hoop en verlangen naar een betere voetbalwereld!
Het beste voor jullie allen, voor jullie gezin en familie, geniet maar verder van het spelletje voetbal en blaas toch alles niet al te veel op.

WIJ DANKEN VOLGENDE SPONSOR VOOR DE JAARLIJKSE STEUN: